Dag 11 : McCarthy - Valdez

zaterdag 18 juli 2015


Toen we in januari 2015 onze terugvlucht naar Chitina reserveerden was de ochtendvlucht al volgeboekt. We werden op de middagvlucht geboekt maar als er plaats zou vrijkomen op de vlucht van 8 u 30' zouden ze ons contacteren. Ik was dan ook blij toen Scott me einde mei een mailtje stuurde om te melden dat hij ons op de vroege vlucht kon zetten 'als ik dat nog wilde'. Snel een mailtje teruggestuurd en dus moeten we vandaag vroeg uit bed.

Eerst nog uitgebreid afscheid nemen van de mensen in McCarthy.

De shuttle bus brengt ons om 8 u naar McCarthy Airport.

Daar zijn we met 12 passagiers en nog bagage. Uit onze ervaring weten we al dat dat veel te veel is voor 2 vliegtuigjes. En we hebben gelijk, er worden niet 2 maar 3 vliegtuigjes klaargemaakt. We krijgen een privé-vlucht. Austin is de piloot van ons piepklein vliegtuigje, er is maar plaats voor 3 passagiers.


Net na het opstijgen, een blik op de 'hele' luchthaven van McCarthy


Dit is het einde van de Kennicott Glacier, het smeltwater wordt afgevoerd langs de Kennicott River.


Het is meer bewolkt dan op onze heenvlucht maar toch zijn er ook nu weer mooie uitzichten.

Root Glacier

Kennicott Glacier

Wrangell Mountains

Als je goed kijkt dan zie je op deze foto kronkel-lijntjes in de bossen. Vroeger werd er in deze bossen veel hout gehakt en dat waren ooit paden waarlangs de houthakkers naar hun perceel gingen. Eenmaal ze gekapt hadden wat ze mochten, werden deze paden niet meer gebruikt. Ze werden stilaan terug ingenomen door de natuur. Maar het verschil in begroeiing blijft zichtbaar.


Na een klein half uur komt de luchthaven van Chitina in zicht.


Het was een vlotte rustige vlucht, we landen om 9 u in Chitina.


Eerst willen we nog eens naar Chitina om eagles te gaan zoeken op de oever van de rivier.

Maar het lampje van te lage bandenspanning beslist daar anders over. We zijn nog maar een stukje richting Chitina wanneer het weeral gaat branden. Argh, dat haat ik! Ik zet de auto even langs de weg bij een meertje en check de banden op het oog. Rechtsachter lijkt platter dan de andere banden.
Net bij het meertje waar ik gestopt ben zit toch wel een eagle in een boom zeker.


Gezien we op weg naar Valdez maar 1 benzine station tegen komen, wil ik nu dus terugkeren want als ze ons in Kenny Lake niet kunnen helpen, dan zullen we eerst terug naar Glennallen moeten rijden om een garage te zoeken.

Gelukkig heeft het benzine station in Kenny Lake ook lucht om de banden bij te vullen. We worden al handig in het lucht bijvullen. Maar hier kunnen we ook de bandenspanning meten.
Wat blijkt, rechtsachter was maar 25 psi, maar ook de rest was onder de 40 (en normaal zou het 51 psi moeten zijn)! We hebben ze dus allemaal maar opgepompt en jaha, het lampje is weer uitgegaan.

Wat verder nemen we de Richardson Highway naar Valdez.
Ook deze weg loopt door prachtige valleien. We planden meerdere fotostops, maar mijn co-piloot is in slaap gevallen. Dan maar een foto van achter het stuur.


Lunchen doen we, wat vroeg om 11 u 30', in de Tiekel River Lodge. Net als vorig jaar worden we ook nu weer warm onthaald en het eten is overheerlijk. Het is meer dan een restaurant, je kan er ook tanken, ze hebben een kleine garage en je kan er overnachten. De eigendom staat te koop maar de vraagprijs ligt ver buiten mijn budget.



Volgende halte wordt de Worthington Glacier.


Hier was enkele dagen geleden een ijsgrot en die zouden we ook wel graag zien.
We wandelen richting gletsjer en we kunnen de grot al zien.
Aan het einde van het verharde pad kan je nog verder (gewoon voor de leuning rechts aanhouden).


Dan klauteren we tot bij de Icecave. Je moet je pad zelf improviseren.



Het is echt schitterend. Ik ga maar een beetje naar binnen want ik vertrouw het niet zo erg.






Nog een laatste terugblik op de gletsjer en de ijsgrot op de terugweg naar de auto.

Er staat een felle, snijdende wind.
Ik ben erg blij met mijn vest want het is best wel koud. Zelfs Sander (die zelden koud heeft) doet zijn trui aan.







Het is bewolkt maar af en toe schijnt de zon.
Bij Thompson Pass zitten we in de wolken maar in de verte klaart het wat op..



In Keystone Canyon doen we nog een fotostop bij de Bridal Veil Fall en de Horsetail Fall.



Net buiten Keystone Canyon spotten we trompetzwanen in een meertje. Je ziet ze niet zo vaak en al zeker niet zo dichtbij. Het meertje ligt pal naast de weg. (Erg moeilijk waren ze dus niet te vinden.)



Nog voor we naar het hotel rijden, gaan we een kijkje nemen bij Dayville Road en de Solomon Fish Hatchery. Het is hoogtij maar toch vinden we al dadelijk een 5 tal eagles aan het begin van de baai maar ze zitten erg ver weg.

Verder richting Fish Hatchery liggen er zeeotters en zeehonden in het water.


Bij de hatchery zelf proberen 1000-den zalmen het stroompje op te zwemmen.


Natuurlijk trekt zo'n kwekerij ook zeevogels aan, zoals deze black legged kittiwake (drieteenmeeuw).



Mooi zicht op de baai en op het stadje Valdez aan de overkant ondanks de bewolking.



Laatste tussenstop is de plek waar vroeger het stadje Valdez gelegen was. In 1964 was er een enorme aardbeving die het stadje verwoestte en deels in zee deed zinken.


Post Office

In de verte het nieuwe Valdez

Niet veel later zijn we in het echte Valdez.

We melden ons bij Stan Stephen's voor onze gletsjer cruise van morgen.
(Kantoortje ligt vlak bij ons hotel.)



Sinds vorig jaar weten we dat ons hotel een eeeerg goed restaurant heeft: THC Of The Hook
Op zijn Komen Etens: voor sfeer en gezelligheid een dikke 8, voor het eten een welverdiende 9!

Na het eten rijden we terug naar Dayville Road. Het is ondertussen laag tij geworden dus nu zal daar wel meer activiteit zijn. En natuurlijk hopen we er beren te zien.

En het is weer dadelijk prijs. We tellen aan deze kant van de vlakte 8 eagles.



Bij de Solomon Fish Hatchery liggen de zeeleeuwen te wachten op het volgende hoogtij om dan tot aan kwekerij zelf te zwemmen en daar zalm naar hartelust te eten.


Het krioelt er van de zalmen. Al hoewel het er minder zijn dan toen we hier vorig jaar waren.


Deze jongens hebben ook beet.


De zon begint te zakken. Donker wordt het rond deze tijd van het jaar pas na middernacht.
De wolken zijn bijna allemaal verdwenen.


Wij trekken terug naar het hotel om van een goed nachtje rust te genieten.


Afgelegde km: 250 km
Het weer: 16 °C, bewolkt met af en toe zon
Hotel: Best Western Harbor Inn - Valdez



2 opmerkingen:

Jessica zei

Leuk dat jullie de trompetzwaan zo van dichtbij op de foto konden zetten!

ingridMG zei

Het was ook zeer uitzonderlijk dat ze zo dicht bij de weg zaten.