Wanneer we om 7 u gaan ontbijten, ziet het weer er redelijk goed uit.
Er waren veel mensen voor het ontbijt en bijgevolg moeten we 45' wachten op onze eitjes en toast.
We halen nog een broodje voor deze middag in de McCarthy store en zijn net op tijd terug bij ons hotel om opgepikt te worden door het busje van St. Elias Alpine Guides dat ons naar Kennicott zal brengen.
Beide stadjes ontstonden na de oprichting van de Kennecott Mines Company (door een spelfout: naam van de mijn Kennecott, naam van de gletsjer en rivier Kennicott)
In Kennicott waren de mijngebouwen, een ziekenhuis, huizen, … gelegen. Er mocht niet gegokt en gedronken worden in het stadje. In het 5 mijl verder gelegen McCarthy golden deze wetten niet. Er lagen nog meer huizen, saloons, restaurants, winkels, hotels, …
Nu zijn in Kennicott enkel nog de mijngebouwen te zien. In McCarthy werden intussen meerdere gebouwen gerestaureerd. Er is geen aansluiting op het elektriciteitsnet, op de riolering en de waterleiding. Generatoren en pompen zorgen voor het nodige comfort.
 |
| Mt Blackburn in de wolken |
Voor we vertrekken moeten we nog eerst crampons aanpassen. Dat zijn ijzers die je onder je schoenen bindt om op ijs te kunnen stappen.
De tocht brengt ons naar de Root Glacier die 11 km lang is en die samengaat met de Kennicott Glacier die op zijn beurt 43 km lang is.
Op de foto hieronder is het witte gedeelte de Root Glacier, het hele linkerdeel (bruin-grijs) is de Kennicott Glacier, waarvan het ijs verstopt zit onder een dun laagje gruis.
Het weer valt heel goed mee. Tijdens de tocht naar de gletsjer (3,2 km) doen we zelfs onze vesten uit. Het is te warm. Eenmaal in de buurt van de gletsjer doen we ze weer aan. Je loopt hier meer in de wind en daardoor is het kouder.
Bij de Root Glacier aangekomen doen we de crampons en handschoenen aan en eten we iets kleins.
Het is 11 u wanneer we het ijs op gaan. We moeten niet meer wennen aan onze crampons, ah ja, sinds vorig jaar zijn we ervaren (ahum) ijswandelaars.
Net als vorig jaar zijn we overweldigd door het ijs, de zichten.
Rond 12 u 15' pauzeren we bij deze blauwe poel om te lunchen.
De gids heeft isolerende matjes meegenomen waar we op kunnen zitten zodat onze billen niet bevriezen. Enne ... hij heeft een gaspitje bij. Hiermee kookt hij water waarmee hij dan heerlijke warme chocomelk (of koffie) maakt voor wie daar zin in heeft. Zo'n warme choco doet geweldig deugd.
Het is tijd om een extra laagje kleding aan te doen, onze regenjassen, niet omdat het regent maar omdat de wind te koud is.
Na de lunch trekken we verder de gletsjer op, verder dan normaal. Dat komt omdat we een goed tempo hebben zegt Kirk. (De afstand die je aflegt op de gletsjer hangt dus af van de groep.)
Eenmaal op de plek aangekomen, blijkt die tijdens de vorige nacht bijna volledig leeggelopen te zijn. Door een grote barst in het ijs is al het water weggestroomd. Op de bodem van wat eerder dus een poel was, staan heel veel ijskegeltjes.
Hier stond dus het water gisteren nog 1.5 m hoog.
Aan het einde van waar eerst de poel was, vertrekt een stroompje. We volgen het en komen bij een mooi kronkelend gedeelte.
Root Glacier en Stairway Icefall (links)
We zijn zo ver op de Root Glacier dat we de Erie Mine kunnen zien. Dit was 1 van de 4 grote mijngangen die deel uitmaakten van de Kennecott Mine. (De anderen zijn Jumbo, Bonanza en Mother Lode) De mijnwerkers verbleven altijd boven. Het kopererts werd via een soort kabelbaan naar het hoofdgebouw gebracht waar het verwerkt werd.
Vanaf hier gaat het terug richting pad. Heel in de verte ligt het hoofdgebouw van de Kennecott Mine.
Aan het gletsjer oppervlak komen kleine beschadigingen voor. Een weggewaaid blaadje of stofdeeltjes die op de gletsjer vallen, maken gaatjes in de oppervlakte. Ze nemen warmte van de zon op en smelten daardoor in het ijs.
Op de terugweg komen we ook nog langs een moulin (molen: gaten in de gletsjer door riviertjes gemaakt, die vaak heel diep zijn en waar je het blauwe ijs goed ziet)
(Morgen gaat Sander ijsklimmen en dan zal hij hierin afdalen.)
Om 16 u zijn we terug bij de rand. We hebben zo'n 4,8 km over het ijs gewandeld. Wat zijn we blij dat de crampons van onze voeten mogen !
Kirk kent zelfs een speciaal plekje waar je een prachtig zicht hebt op de mijngebouwen.
In Kennicott is een boekenwinkel/giftshop waar ze ook koffie verkopen, gemaakt door een bijna echte barista. Ze maakt me een overheerlijke kop koffie, to go natuurlijk.
Het busje van de gidsen brengt ons om 18 u terug naar het hotel. We rusten eventjes uit en gaan daarna eten in de Golden Saloon.
Weeral een superdag beleefd in Alaska.
's avonds nog een leuk praatje met Chris van ons hotel en met de andere hotelgasten. Jammer dat Patty er niet is dit jaar. Net als Chris is ze ook een prachtvrouw. Ik mis haar wel.
In de Golden Saloon is het 'open mike night'. Er wordt veel gezongen (niet door ons) en we hebben rare gesprekken met rare mensen.
Afgelegde km: 0 km
Het weer: 's ochtends 9 °C, om 18 u 15' 12 °C.
Hotel: McCarthy Lodge - Ma Johnson's Hotel - McCarthy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten