Vandaag doen we een Glacier and Wildlife Cruise door Prince William Sound, een deel van de Golf van Alaska. De Prince William Sound heeft een kustlijn van een kleine 5000 kilometer die bestaat uit kleine eilandjes, inhammen en fjorden. Tussen de Prince William Sound en open zee ligt het 80 km lange Montague Island. Het gebied is bekend voor marine wildlife, regenwouden op de hellingen en met gletsjers bedekt landschap.
Er zijn meer dan 150 gletsjers in de baai waaronder 17 tidewater glaciers (vloedwatergletsjers, monden uit in een baai, niet in een rivier). Deze laatsten zijn gekend door het afkalven van enorme stukken ijs in de zee. De meest bekende zijn de Columbia en de Meares gletsjer.(Zie kaart in roadbook en bij 'to do' op deze blog).
We kunnen een beetje uitslapen want we moeten pas om 9 u 15' bij het kantoortje zijn. De boot (catamaran) vertrekt om 10 u.
Het is super mooi weer maar voor de zekerheid nemen we toch onze regenkledij mee en bij het ontbijt staat ook een pilletje tegen zeeziekte op ons menu.
Eens aan boord parkeren we onze rugzakken bij onze stoel. Echt veel zullen we niet gaan zitten.
Het is dan wel een zonnige dag maar met veel wind dus onze jassen komen goed van pas.
We varen nog maar net de haven uit of we zien al meteen enkele zeehonden en zeeotters.
De Valdez Arm is een fjord omringd door bergen. Bijgevolg telt de baai talrijke watervallen.
In een boom op de oever zit een amerikaanse zeearend. Goed gespot van de kapitein !
Wat verder in de Valdez Arm zijn er veel vissers. Bij één boot zijn ze de netten aan het binnenhalen.
Het kleine bootje trekt aan de grote boot om tegengewicht te geven, anders zou het moederschip kunnen omkantelen. Aan het einde zit hun pot goud, een enorme bol vol vis.
Wat verder in de Valdez Arm zijn er veel vissers. Bij één boot zijn ze de netten aan het binnenhalen.
Het kleine bootje trekt aan de grote boot om tegengewicht te geven, anders zou het moederschip kunnen omkantelen. Aan het einde zit hun pot goud, een enorme bol vol vis.
De vissers werken de hele dag door. Er zijn andere boten, tenders, die de vis bij de boten zelf komen opkopen. Deze tenders varen op en af naar de visverwerkingsfabriek in Valdez. Zo verliezen de vissers geen kostbare tijd.
De tenders zijn enkel in de zomermaanden in de vissershavens. Naar de winter toe gaan de boten in de Beringzee op krabben vissen. Er zijn er enkele die bekend zijn van het programma Deadliest Catch, zoals oa de Northwestern.
Onze boot verlaat de Valdez Arm.
In de verte kunnen we de Columbia Glacier zien. Deze gletsjer brokkelt erg veel af. De ijsbergjes drijven helemaal tot in de Prince William Sound.
De bemanning serveert de lunch: kip met rijst, groentjes en Alfredo saus (een lichte kaassaus). Voor dessert zijn er Oreo's.
Het eten is net op en dan komt mijn droom uit. Orka's !!!
Aan de linkerkant zwemmen er 2, aan de rechterkant 3. Mijn dag kan niet meer stuk.
We draaien de Unakwik Inlet in. Helemaal aan het einde van deze fjord ligt de Meares Glacier.
Vandaag zagen we veel otters, alleen en in groep. Er waren ook mama's met jongen.
De jongen zijn nog niet sterk genoeg om een hele dag te zwemmen dus mogen ze mee op de buik van mama. Als ze naar vis duikt dan lost het kleintje even.
Ook de Meares gletsjer brokkelt af. Al brokkelt er minder ijs af dan dat er bijgemaakt wordt. Dit is een nog aangroeiende gletsjer, 1 van de 2 in Noord-Amerika.
Wanneer we dichter bij de gletsjer komen, zien we veel ijsbergjes. En zeehonden. Ze liggen lekker te rusten op de ijsbergjes die hun ook bescherming bieden tegen orka's.
Orka's jagen op zeehonden en maken daarvoor gebruik van een soort echo/sonar maar door het ijs zit er een storing in het systeem. Slim bekeken van die zeehondjes !
Van achter een draai uit komt de Meares gletsjer in zicht.
Om het beeld compleet te maken, zweeft er ook nog een amerikaanse zeearend over de gletsjer.
Blik op de Unakwik Inlet (van de gletsjer weg). Het ijs wordt door de wind naar 1 zijde gedreven.
Toen Alaska op Goede Vrijdag in 1964 door een zware aardbeving getroffen werd, zijn hele stukken kust enkele meters gezakt. De bomen die er stonden zijn afgestorven doordat ze met hun voeten in zout water kwamen te staan. Op veel plaatsen zie je de "toothpick forests" aan de oevers (omdat de bomen een beetje op tandenstokers lijken).
Op de terugweg zien we in de verte bultruggen. De kapitein vaart ernaartoe. De dieren zijn onder water verdwenen. Een dikke 8 minuten later komen ze terug boven om lucht te happen. Dan laten ze mooi hun staartvin zien en duiken weer diepte in.
We varen stilaan terug richting Valdez maar blijven wel op de uitkijk.
Bij Point Bull Head liggen verschilende groepjes zeeleeuwen van het zonnetje te genieten.
Er zijn daar ook veel vissers in de buurt dus kunnen we niet dicht tegen de rand varen.
De tour zit er bijna op. We varen de Valdez Arm in.
De kapitein stuurt de boot langs een rots waar je aan de rechterkant een gezicht in kan zien (in profiel).
We krijgen nog een kommetje soep aangeboden.
Tegenover Valdez ligt de terminal van de Alaska Pipeline. Daar wordt de olie overgepompt op grote olietankers. Sinds wij deze ochtend vertrokken, is er een tanker aangemeerd. Hij ligt nog hoog op het water dus ze zijn hel nog niet lang aan het vullen.
Eenmaal terug aan wal gaan we eten bij Mike's Palace. Van zo'n dag op zee krijg je honger.
Via de haven wandelen we terug naar het hotel.
Eenmaal op de kamer verliezen we al snel het gevecht tegen het zandmannetje.
Afgelegde km: 0 km
Het weer: zonnig, veel wind, 18 °C in Valdez
Hotel: Best Western Harbor Inn - Valdez
Afgelegde km: 0 km
Het weer: zonnig, veel wind, 18 °C in Valdez
Hotel: Best Western Harbor Inn - Valdez
Geen opmerkingen:
Een reactie posten