Voorbereiding

24 december 2014
update: 21.01.2015
update: 07.02.2015
update: 24.04.2015
update: 31.05.2015
update: 07.06.2015

Na een schitterende vakantie afgelopen zomer, bleven we met heel veel heimwee achter.

En dus, moesten we niet lang nadenken voor een volgende bestemming.
Het wordt weer de grootste staat van de USA : Alaska !

verhouding Alaska tov rest van USA

verhouding Alaska tov België
https://mapfight.appspot.com/us.ak-vs-be/alaska-us-belgium-size-comparison

Een ruwe planning was al snel klaar.
Tja, een beetje ervaring hebben we natuurlijk al.
Er zijn plekken waar we zeker naar terug willen keren en er zijn plaatsen waar we vorige keer te weinig tijd voor voorzien hadden.

In september 2014 hebben we de vliegtickets geboekt, weer rechtstreeks bij Icelandair.
Vorig zomer voor het eerst met Icelandair gevlogen. Dat was supergoed meegevallen. Ook nu zijn de tickets voordelig en het zijn mooie vlieguren.

Op 19.11.14 werd de huurauto gereserveerd bij Avis.
(Een beetje duur naar mijn zin. Ik blijf uitkijken naar goedkopere tarieven. Als ik een interessantere aanbieding vind, kan ik nog altijd zonder kosten de reservatie bij Avis annuleren.)
En 2 weken later een nieuwe reservatie gedaan, aan een veel voordeliger tarief. Uiteraard heb ik ook de eerste reservatie geannuleerd.

Aan de invulling per dag wordt nog gewerkt.

Van 8 juli tot 31 juli 2015 ga ik samen met mijn zoon Sander (19 jaar)

weer een fantastische reis beleven.


Update 21.01.2015:
De activiteiten die best vooraf gereserveerd dienen te worden, zijn vastgelegd.
Nu kan ik stilaan aan het roadbook per dag beginnen werken.

Bij onze reis van vorig jaar was ik helemaal opgewonden omdat je toch niet precies weet wat je moet verwachten. Je bent nieuwsgierig en probeert je voor te stellen hoe het ginder is.
Maar dat opgewonden zijn is er ook voor deze reis. Niet zozeer het nieuwsgierige maar vooral het wachten om terug van alle pracht te kunnen gaan genieten.


Update 07.02.2015:
Dacht ik een mooie aanbieding voor een huurauto te hebben, maar na verdere inlichtingen bleek het zonder verzekeringen te zijn.
Na een zoektocht naar een betaalbaar alternatief, heb ik weer een nieuwe reservatie gemaakt (en de vorige geannuleerd). In eerste instantie een betere prijs gevonden bij Hertz maar daarna (na een zeer waardevolle tip) nog een betere aanbieding bij National Car Rental UK, een toptarief inclusief verzekeringen. Dus thanks RH.


Update 24.04.2015:
Het is nogal iets met die prijzen voor huurauto's. Dankzij een waardevolle tip, nog maar eens een nieuwe reservatie gemaakt. De prijzen van Hertz zijn met meer dan 500 euro gezakt en zijn nu meer dan 300 euro lager dan National. Duuusss, ... nieuwe boeking bij Hertz (annulatie bij National Car Rental UK ga ik nog even mee wachten). Geen flauw benul waar dit gaat eindigen.


Update 31.05.2015:
Terwijl de soap rond de huurauto blijft duren, ben ik toch al druk in de weer met het roadbook op punt te stellen.
Enne, ondertussen ook nieuwe stappers gekocht.

Nog iets meer dan een maand tijd om ze in te lopen. Komt dik in orde!


Update 07.06.2015:
De huurauto zal deze van National worden want bij Hertz is er een probleem met mijn reservatie.
Oh ja, het roadbook is af.
Nu rest er enkel nog aftellen tot 08.07.2015.

Dag 1 : Brussel-Reykjavik-Anchorage

woensdag 8 juli 2015

Net als vorig jaar vliegen we met Icelandair. Buiten hun zeer aantrekkelijke tarieven is er nog het voordeel van de aangename vluchturen. Daardoor moeten we niet ontzettend vroeg uit ons bed en kunnen we deze avond op ons gemakje nog iets gaan eten.

Parkeren doen we zoals de voorbije jaren op de holiday parking - reservation zone bij de luchthaven van Zaventem. (Vooraf gereserveerd via de site van Brussels Airport).

Gisteren avond bleek er iets mis te zijn met mijn paspoortnummer in de systemen van Icelandair. Ik kreeg geen boarding pass voor de vlucht van Reykjavik naar Anchorage. Gebeld met de klantendienst die de nodige correcties gedaan heeft in hun systeem. Gevolg ik moet op de luchthaven mijn boarding pass krijgen. Mevrouw Icelandair voegt er nog terloops aan toe: checkt U ook nog even uw ESTA status en breng dat document mee. Dat geeft natuurlijk wel wat spanning.

Maar deze ochtend is het allemaal prima verlopen.

Alleen hadden we dit jaar beiden pech bij de security check. Ikzelf moest mijn riem, juwelen en schoenen uit doen voor ik zonder alarm door kon. Sander mocht heel zijn rugzak uitladen en zijn fototoestel en de batterijladers werden nog extra nagekeken.

Toch blij als we bij ons mooi blinkende vliegtuig aankomen.

We kijken een film en de vlucht naar Reykjavik is zo voorbij. Op de luchthaven van Keflavik eten we een smakelijk broodje en dan zijn we klaar voor het vervolg.

Keflavik is maar een kleine luchthaven. Zo is het niet ongewoon dat je over het tarmac naar je vliegtuig moet stappen. Verder is alles er supergoed georganiseerd.

Er is redelijk wat turbulentie tijdens de vlucht naar Anchorage. Toch kan ik een uurtje of 2 slapen.

Om 16 u 20' landen we in een bewolkt maar droog Anchorage.

Eerst moeten we aanschuiven bij Immigrations. Dan halen we de koffers op en gaan door de douane. Dit jaar hebben we bij National UK een auto gehuurd. Om deze op te halen moeten we van terminal veranderen.
We krijgen een kleine korting als we een mid size in plaats van een standard SUV kiezen. Vind ik prima en zo rijden we om 18 u weg met een blauwe Rav 4. (Zelfde auto dan vorig jaar.)
(Later blijken we dan toch geen korting gehad te hebben EN het was ook nog eens een slechte auto.)

We gaan inchecken in het hotel en rijden dan naar het centrum om, zoals de traditie het wilt, op onze eerste avond een burger te eten bij Hard Rock Café.

We wandelen langs de Whaling Wall terug naar de auto.

Ik sla nog een praatje met de Arthur, de balie-medewerker van het hotel. Een aangenaam weerzien.
De oogjes vallen nu helemaal dicht. Tijd voor bed.

Buiten is het nog licht.

(Er hapert hier iets met de WiFi verbinding, uploaden van dit verslag zal dus voor morgen zijn.)

Afgelegde km: 30 km
Het weer: Anchorage, bewolkt, droog, 16 °C
Hotel: Best Western Golden Lion Hotel - Anchorage

Dag 2 : Anchorage – Talkeetna

donderdag 9 juli 2015

We hebben beiden goed kunnen slapen. Rond 7u staan we op. De jetlag lijkt dus goed mee te vallen.

Het is zwaar bewolkt en 13 °C. Internet werkt nog niet, erg vervelend, blog kan niet bijgewerkt worden en we kunnen geen berichtjes naar het thuisfront sturen.

Na een stevig ontbijt kunnen we op pad. Eerste halte, Walmart voor bevoorrading : koelbox, water, trailmix, wasmiddel, m&m met FONDANT chocolade (zooooo lekker), ... 

(zouden we normaal gezien gisteren gedaan hebben maar we waren te moe)

Daarna rijden we naar het lokale AAA kantoor. Een roadbook nemen we deze keer niet mee maar wel een nieuwe kaart van de staat en van Anchorage.

Voor we naar het noorden rijden, gaan we nog eerst een klein stukje de andere kant op. Even checken als we een eagle kunnen vinden bij Potter Marsh (net als vorig jaar). Spijtig maar er is geen eagle te bespeuren. Het is een beetje beginnen regenen.

Gezien het weer besluiten we om niet te picknicken vandaag. We gaan in Wasilla bij de iHop eten. Pannekoekjes voor mij en Sander, tja die is klaar voor de Monster Burger.

Dank je iHop voor je Wifi! We profiteren er graag van om nog wat berichten te sturen.

Vorig jaar bezochten we het huidige hoofdkwartier van de Iditarod race. Dit jaar staat het oude hoofdkwartier op het programma. Via de Knik-Goose Bay Road bereiken we het dorpje Knik. Nu ja, dorpje, het is meer een gebied. Alle huizen liggen erg verspreid.

In 1 van de twee overgebleven gebouwen van het oude dorpje Knik is het Knik Museum ondergebracht. Het is een heel klein museum met ook de Sled Dog Musher's Hall of Fame. We zijn er op 2 minuten klaar. Achter het museum is een klein Athabascan kerkhof maar er is iemand aan het rouwen/bidden dus gaan we terug naar de auto.

De weg loopt hier langs de Knik Arm, een uitloper van de Turnagain Arm.

Af en toe komt de zon erdoor. Het is helder, we kunnen mooi de overkant zien. Maar niet de bergtoppen, die liggen nog in de wolken. Bij mijl 14,5 is een viewpoint met uitstekend zicht.

Ietsje verderop stoten we op dit gestrande (of beter ge-gras-de) bootje.

Rond 15 u vertrekken we naar Talkeetna. Onderweg, in de buurt van Willow, kunnen we nog goed de schade van de zware bosbrand van enkele weken geleden zien.

We nemen de afslag naar Talkeetna en in de verte beginnen de bergen van de Alaska Range al te verschijnen. Mount McKinley zelf krijgen we niet te zien, die blijft verborgen achter de wolken.

We checken in bij ons hotel de Swiss Alaska Inn. Het is geen groot hotel en de uitbaters zijn supervriendelijke mensen. We krijgen nog wat uitleg over het stadje en ze geven ons een plannetje.

De bagage wordt in de kamer gedropt en dan wandelen we naar Main Street, 5 minuutjes door het bos. Onderaan het pad komen we bij de spoorlijn. Hier staan verschillende bordjes met 'no trespassing'. We steken toch over maar worden in de gaten gehouden door een werknemer.

Het is nu zelfs warm geworden. De lucht klaart helemaal op en het is dik 20 °C.

Talkeetna is tegenwoordig het meest bekend voor Mr. Stubbs. Sinds 1997 is de kat Stubbs er ere-burgemeester. (werd verkozen omdat de mensen ontevreden waren over de plaatselijke politici)
Te vinden in Nagley’s Store of West Rib Pub & Grill

Het stadje ontstond nadat er in de buurt goud gevonden werd. Sinds 1993 is het centrum van het stadje beschermd. Het is niet groot, een wandelingetje over Main Street kost je 5 minuten.

Aan het einde van Main Street bereik je de Talkeetna River. Het stadje ligt aan de samenvloeiing van 3 rivieren: Susitna, Chulitna en Talkeetna. We wandelen nog wat door het zonnetje langs de Talkeetna River en keren dan terug.

Eten doen we bij Wildflower Café, een echte aanrader.

Na nog een fotostop bij Nagley's Store keren we terug naar ons hotel. Aan deze kant van de spoorweg staan nog veel meer bordjes maar we besluiten dat we ze niet gezien hebben en steken toch snel over. Niemand gezien deze keer. Gelukkig maar.

De Wifi doet het hier uitstekend dus dit bericht zal zonder vertraging geplaatst worden.

Afgelegde km: 264 km
Het weer: ochtend grijs, daarna regen en aan het einde van de dag stralende zon en 20°C.
Hotel: Swiss Alaska Inn - Talkeetna

Dag 3 : Talkeetna - Denali NP

vrijdag 10 juli 2015

Wanneer we wakker worden, is het 13 °C en licht bewolkt. Zouden we vandaag 'de berg' te zien krijgen?

Na het ontbijt verlaten we Talkeetna. Net buiten het stadje checken we het uitzicht op de Alaska Range. Er zijn vandaag veel meer bergen te zien. Tussen de wolken door zien we streepjes sneeuw !

We doen een korte stop bij het Talkeetna/Denali Visitor Center en daarna kopen we een broodje bij Subway en vullen we de tank van de auto met benzine en de banden met lucht (want het lampje van de bandenspanning brandt).

Rond 9 u 45' zijn we op weg.

De eerste stop wordt Denali State Park. Dit ligt aan de zuidgrens van Denali National Park, tussen de Alaska Range en de Talkeetna Mountains. Het park wordt in 2 gedeeld door de Parks Highway.

De zon breekt door de wolken en het wordt zelfs warm. We kunnen zelfs in t-shirt Denali Viewpoint South bezoeken. Wow, wat een zicht !

De top (6.168 m) van Mount McKinley, Denali is nog in wolken gehuld. Het is de hoogste berg van Noord-Amerika, het dak van het continent.

Er loopt een klein pad naar een ander, wat hoger gelegen, uitzichtpunt.

Ook hier is het prachtig maar nog geen top te zien. Even genieten en dan terug naar beneden.

Het weer wordt echt met de minuut beter, minder bewolkt. Ik zou graag nog wat wachten. Sander weet hoe graag ik de top zou zien, dus het is geen probleem om nog langer te blijven.

Ons geduld wordt beloond! Stilaan komt de top tevoorschijn van achter de wolken.

Uiteindelijk zijn we hier meer dan een uur geweest.

Bij Denali State Park Visitor Center naast het Alaska Veterans Memorial kunnen we picknicken. Ook hier is er zicht op de Denali, maar die is weer verdwenen in de wolken.

We halen een plannetje op bij het visitor center want we willen bij Byers Lake gaan wandelen.

Rondom het meer loopt een pad en vanaf dat pad vertrekken nog andere wandelwegen.

Beeman's Cabin

Het plan was om het Cascade Trail te doen. Wegens een serieuze blaar aan mijn voet (eigen schuld, wandelsokken niet aangedaan, maar gewone katoenen sokken aangehouden) besluiten we terug te keren bij de hangbrug.

Er ruist wat door het struikgewas ... ;-)
Een moeder spruce grouse heeft de handen vol met een 5-tal jongen veilig te houden.

Snelle stop bij Denali Viewpoint North, nog steeds een in wolken gehulde top.

Op het resterende stuk van de route zijn er erg veel wegenwerken. Al bij al hebben we geluk, enkel bij de laatste hebben we op een pilot car moeten wachten.

Vooral rond Broad Pass (734 m hoog) gaat het moeizaam.
Broad Pass is een lager deel in de Alaska Range dat als doorgang gebruikt wordt door de Parks Hwy en de Railroad. De rivieren ten zuiden van de pas stromen af naar Cook Inlet, die ten noorden van de pas naar de Yukon River.

Aankomst in Denali National Park om 17 u 30'.

Voor we naar het hotel rijden, bezoeken we nog snel het visitor center.
We zien hier ons eerste 'wild life' in Denali NP.

Daarna gaan we de tickets voor onze bustrip van morgen ophalen in het Wilderness Acces Center.

De dame aan de counter geeft ons ook de tickets voor overmorgen mee en we krijgen 2x een terugbetaling van het toegangsgeld. (Dat zit inbegrepen in de ticket prijs, één inkomticket is geldig voor 7 dagen, gezien we elk 2 bustrips geboekt hebben, hebben we elk 1x teveel betaald)

Het is 18 u voorbij wanneer we aankomen bij het Denali Bluffs Hotel.

Terwijl we ons klaar maken om te gaan eten, draai ik een wasje. Na het eten alles in de droogkast. Nu moet ik me daar de komende dagen niet mee bezig houden.

Wanneer ik rond 23 u nog iets uit de auto ga halen, krijg ik een prachtige avondgloed te zien.
Het is niet een echte zonsondergang maar veel beter kan je rond deze tijd in Alaska niet krijgen.

Afgelegde km: 261 km
Het weer: fris in de ochend maar warmer en zonnig verder op de dag, 20 °C
Hotel: Denali Bluffs Hotel - Denali

Dag 4 : Denali National Park (Eielson VC)

zaterdag 11 juli 2015

I'm so happy !!!

Voor mij persoonlijk weet ik dat ik weer helemaal de oude ben. Super.

Een woordje uitleg.

Aangezien je maar een klein stukje (15 mijl) zelf met de auto op de parkweg mag rijden, bezoeken we vandaag (en morgen) Denali National Park met de shuttlebus. De bus trips brengen je dieper het park in. Eindhalte van deze dag is Eielson Visitor Center.

In 1917 werd het Mount McKinley National Park opgericht om het gebied te beschermen. Slechts een deel van Mount McKinley lag in het park (de top lag erbuiten). In de jaren 70 werd een afzonderlijk Denali National Monument opgericht. Uiteindelijk werden deze gebieden in 1980 samengevoegd tot Denali National Park & Preserve en werd de oppervlakte verdrievoudigd, uitbreiding tot 24.586 km².

Hoofdrolspeler in het landschap is Mount McKinley, de Denali. Verder zijn er de Alaska Range, gletsjers, meren en rivieren. 16% van het park bestaat uit gletsjers.

De shuttle bus is een soort hop-on hop-off systeem. Zorg er wel voor dat je een afgeprint busschema meeneemt want er hangen bijna geen schema's uit.

De rit naar Eielson Visitor Center, 66 mijl diep in het park, duurt 3 u, stops niet meegerekend.

kaart van NPS website

Wij hebben gereserveerd voor de bus van 7 u. Op het stukje weg naar het park zijn wegenwerken dus we staan op om 5 u 30'. We halen onze lunchbox op die we gisteren bestelden en vertrekken om 6 u 20' naar het park. Het ritje verloopt vlot, de werkmannen liggen namelijk nog in hun bed.

De bus vertrekt mooi om 7 u bij het Wilderness Access Center.

Na 15 mijl, bij Savage River, begint de onverharde weg. Het is ook hier dat er even een ranger de bus in komt om een kort woordje uitleg te geven.

De eerste halte is bij Teklanika. We kunnen er even de benen strekken en er zijn toiletten.

Op het volgende stuk zien we veel wildlife.

(Moose, eland, we gaan er 3 zien vandaag)

(Dall sheep)

(Grizzly beren, 6 in totaal vandaag)

(Kariboe, zeker 12 op de hele dag)

Dit dier beslist dat de parkweg makkelijker stapt dan de toendra en creëert zo een file.

De weg loopt langs bergen, valleien en rivieren.

Hoe dieper we in het park gaan, hoe meer bewolking. Ik vrees dat we DE berg niet gaan zien.

Polychrome Pass

(Wanneer Denali te zien is, vult de berg heel het midden van deze foto,

maar vandaag jammer genoeg niet.)

Rond 11 u komen we aan bij Eielson en om 11 u 15' beginnen we aan de Alpine Hike.

Dit pad brengt je naar Thorofare Ridge. De tocht is 'maar' 1310 m lang (enkel) maar je stijgt meer dan 300 m (1000 foot). Al snel doen we onze vesten uit en maken we kennis met de bergbewoners.

Sander blijft een hele tijd bij me maar dan gaat hij zijn eigen tempo. Ik ben te traag :(

Maar .... Ik ben er geraakt ! Een kleine mijlpaal voor mij.

Ik heb echt een vreugdesprongetje gedaan daarboven, nadat ik mijn vest terug aan had gedaan. Door een striemende wind, was het er echt ijskoud.

Ik deed er een uur over, Sander 45' (maar ja, die werd lang opgehouden door mijzelf)

Zicht op het Eielson visitor center beneden.

De afdaling gaat heel wat vlotter, na 30' kunnen we aan onze lunch beginnen, binnen want het is wat beginnen regenen.

We hadden ons afgemeld op de bus waarmee we tot hier zijn gekomen, bijgevolg moet je je ook aanmelden voor een andere bus terug richting parkingang.

De terugrit begint om 14 u 15'.

Ook nu weer zien we veel wild life: beren, moose, kariboe, ...

Om 17 u 30' zijn we terug bij onze auto. Moe maar ik huppel nog steeds rond van blijdschap.

Voor avondeten gaan we naar Denali Doghouse. Het is een klein zaakje met erg goed eten.

Afgelegde km: 7,5 km
Het weer: bij Eielson 6 °C, aan de parkingang 16 °C
Hotel: Denali Bluffs Hotel - Denali